In Sri Lanka word ik gevolgd door een filmploeg die een documentaire maakt over het olifantenweeshuis: Elephant Transit Home.
Op dit moment wonen hier 38 olifantenwezen en u kunt zich voorstellen dat er dan heel wat melk doorheen gaat. Zeven keer per dag wordt er om de drie uur maar liefst zeventig liter melk klaargemaakt voor de babyolifantjes, die hier in het olifantenweeshuis zijn opgenomen. De olifanten komen naar een soort van ‘melkbar’ en krijgen afhankelijk van hun leeftijd een aantal liters ‘witte motor’ toegediend!
Eigenlijk hebben olifanten boven de drie jaar geen melk meer nodig, maar zij laten deze dieren meedrinken om het groepsgevoel te stimuleren. Sterke sociale banden verbeteren hun overlevingskansen wanneer ze straks weer in de natuur moeten leven. Uiteindelijk is het doel om hen in groepjes met een GPS-band weer terug te zetten in verschillende nationale parken.
Dat het werkt, heb ik zelf mogen waarnemen. Tijdens een tocht met een antenne op een stok, volg ik bepaalde piepjes. Niet veel later treffen wij een kudde aan die bestond uit een tiental dieren. De olifanten waren een jaar na elkaar in groepjes uitgezet en nu blijkt dat zij elkaar weer hebben gevonden. De reuzen zijn in het weeshuis opgegroeid en blijken elkaar met hun olifantengeheugen te herkennen. Het bijzondere in dit geval is dat er in deze groep drie kalfjes lopen!
Een duidelijker succes kan ik me niet bedenken…
In principe laat men de natuur zijn gang gaan in de nationale parken, behalve als de rangers iets opmerken wat zich in hun gezichtsveld afspeelt. Zo krijgt de dierenarts een telefoontje met de vraag of wij ons bij de ingang van het wildpark willen verzamelen. De rangers hebben een liggende olifant gesignaleerd met een kalf dat in paniek om haar heen loopt. Wij gaan er naartoe en treffen inderdaad een moederolifant in omgewoelde aarde. Hieruit blijkt dat zij er al minstens een nacht lag en dat het jong dus al die tijd niet heeft kunnen drinken. Op zo’n moment wordt er een inschatting gemaakt van de situatie en de mogelijkheden. Hierbij wordt er vanuit hun religie en standpunt altijd uitgegaan van het motto: ‘Zolang er leven is, is er hoop’. Volgende week zal ik vertellen hoe deze ervaring uitgroeide tot één van de spectaculairste momenten die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt.
